
IFPA 2022
Το IFPA4 “(RE)APPROACH NOW!” πραγματοποιήθηκε από τις 16 – 18 Σεπτεμβρίου. Βάση αυτής της θεματικής οι φιλοξενούμενοι καλλιτέχνες και ακαδημαϊκοί να πλαισίωσαν τις παρουσιάσεις τους. Ένα απόσπασμα από την πρόσκληση συμμετοχής που έχει συντάξει ο καλλιτεχνικός διευθυντής της διοργάνωσης κ. Μήτρου Ιωάννης είναι το εξής:
“Η μεταδιαδικτυακή συνθήκη στη μεταβασή μας στη post-covid κατάσταση διαμορφώνει μια νέα λογική τόσο γύρο από τη τέχνη στο ψηφιακό-μεταψηφιακό περιβάλλον όσο και στην κοινωνική πραγματικότητα. Όπως επισημαίνεται στο έργο της Claire Bishop με τίτλο Digital Divide, η ψηφιακή τέχνη απομακρύνεται από τις καλλιτεχνικές πρακτικές με κοινωνική πρόθεση(socially engaged art). Δηλαδή υπάρχει ένα είδος διαχωρισμού ανάμεσα στο κοινωνικό και το ατομικό με φόντο ένα τεχνοποιημένο περιβάλλον, το ψηφιακό. Ο όρος post-internet ανήκει στην καλλιτέχνιδα Marisa Olson και αφορά στην περιγραφή του (ξε)-περάσματος της διαδικτυακής συνθήκης και της πιο «αθώας» ένταξης των καλλιτεχνών σε αυτή. Διακρίνουμε πλέον μια πιο «σκληρή» καταβύθιση στο διαδικτυακό περιβάλλον και γενικά στο ψηφιακό σύμπαν καθώς και μια προσπάθεια παραγωγής μιας ιστορίας του διαδικτυακού κόσμου και με την αναπαραγωγή παλαιότερων αισθητικών που κατακλύζουν την μετα-διαδικτυακή τέχνη προκειμένου να θεωρηθούν ως «αυθεντικές». Αυτό αποτελεί μια μετα-αλήθεια η οποία καταδεικνύεται στο κείμενο του Fl.Cramer, What’s post-digital?. Τελικά πως μπορούμε να ορίσουμε εκ νέου μια τέχνη με προσανατολισμό το κοινωνικό και την δημόσια σφαίρα πέραν της λογικής της μετα-διαδικτυακής τέχνης. Μήπως με την επανασύνδεση της τέχνης με το δημόσιο χώρο, τον βιωμένο χώρο όπου η πληροφορία παύει να αποτελεί το «φετίχ» της. Άρα μια επανα-προσέγγιση του ζωντανού χώρου ακόμη και με ψηφιακές δημουργίες και μέσα από μια επιτελεστική συνθήκη της εγκατάστασης; Η performance art ως τέτοια και λόγω της περιόδου των καραντινών παρήγαγε έργα στον ψηφιακό χώρο, ενίοτε διαδραστικά άλλοτε με αναπαραστάσεις του πραγματικού χώρου και άλλοτε ενταγμένη σε ένα περιβάλλον που δεν είναι αναπαράσταση του ορατού κόσμου αλλά δημιούργημα της φαντασίας του δημιουργού. Όπως και να έχει οι πολιτικές του σώματος και του χώρου άλλαξαν λόγω της πανδημίας. Τώρα που διανύουμε μια μεταβατική περίοδο της πανδημίας αυτής και πλέον η επικράτηση της μετα-διαδικτυακής κουλτούρας σε έναν μετα-ψηφιακό κόσμο είναι δεδομένη η προσέγγιση του ζωντανού χώρου, του ζωντανού σώματος και γενικά της τέχνης μέσα από το βίωμα του καλλιτέχνη-περφορμερ, μοιάζει με νεωτερική πράξη. Η διερώτηση πάνω στην έννοια της επανα-προσέγγισης(re-approch) μπορεί να πραγματοποιηθεί και με όλα τα ψηφιακά μέσα καθώς επίσης να αποτελέσει ένα είδος αυτοκριτικής της μετα-διαδικτυακής αισθητικής μέσα από το έργο μεταδιαδικτυακών καλλιτεχνών που θα προσανατολιστούν προς το κοινωνικό και τη σύνδεση με τον δημόσιο χώρο.
Η φετινή μας λοιπόν θεματική αφορά σε όλα τα πιο πάνω αλλά και στην προσπάθεια να τεθούν τα ερωτήματα για το μετά- , την ίδια στιγμή που η επικράτηση του metaverse οράματος ευαγγελίζεται την μετα-ανθρώπινη συνθήκη. Ας αναστοχαστούμε λοιπόν το ανθρώπινο σε σχέση με το φυσικό και ας επαναπροσεγγίσουμε τον δημόσιο χώρο παράγοντας νέες ορατότητες.”
Στο IFPA2022 συμμετείχαν οι: Φίλιππος Τσιτσόπουλος, Meryl Murman (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής), Julia Strauss (Γερμανία), Έκτορας Μαυρίδης και ο Γιάννης Μήτρου. Στο διήμερο forum συμμετείχαν οι Γιώργος Δρίβας, Δημήτρης Τρίκας, Πηνελόπη Χατζηδημητρίου, Κωστής Σταφυλάκης, Τέο Τριανταφυλλίδης, Σωτήρης Μπαχτσετζής, Βασίλης Αλεξάνδρου, Γιάννης Μήτρου και Βίκυ Κωνσταντινίδου. Το τρίτο αλλά εξίσου σημαντικό μέρος του IFPA, αυτό του εκπαιδευτικού προγράμματος των φοιτητών, γνώρισε επίσης μεγάλη επιτυχία. 15 φοιτητές από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης φιλοξενήθηκαν για το τριήμερο και πήραν μέρος στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Κατά τη διάρκεια του IFPA εργαστήρια πραγματοποιήσαν οι εξής: Julia Strauss (Γερμανία), Μάρω Θεοδοσίου, Μαρία Χαρέλα και ο Φίλιππος Τσιτσόπουλος. Στο πρόγραμμα του #IFPA4 συμμετείχαν οι Άκης Κερσανίδης και η Χρύσα Τζελέπη. Viewing Room 35 έργα performance και video art δημιουργών από 17 χώρες, όπως για παράδειγμα από Κολομβία, Βολιβία, Γερμανία, Σιγκαπούρη, Γαλλία αλλά και ΗΠΑ, Αργεντινή, Νότια Αφρική, Ρουμανία και πολλές άλλες.