Το έργο “Τζίγκι- τζίγκι” αποτελεί αναπαραγωγή στοιχείων μνήμης (εικόνες και κινήσεις), με σκοπό την εξιστόρηση μιας προσωπικής ιστορίας. Μέσα από αυτό, η ουτοπία παρουσιάζεται από μια ψυχοθεραπευτική σκοπιά επικοινωνίας και μοιράσματος του ατομικού βιώματος. Αξιοποιώντας τα σύγχρονα ψηφιακά μέσα ο καλλιτέχνης καταφέρνει με την βοήθεια καταιγισμού εικόνων, να συστήσει την υπαρξική αλήθεια του και να δημιουργήσει έναν ανοιχτό διάλογο με το υποσυνείδητο του θεατή. Σκοπός είναι η συνειρμική ενεργοποίηση τους, για την δημιουργία μιας κοινής αφήγησης. Με αυτόν τον τρόπο το έργο “Τζίγκι-τζίγκι” παρουσιάζει την ουτοπία ως έναν εσωτερικό χώρο, που δομείται και υφίσταται μέσα από την προσωπική μετατόπισή μας προς ένα κλίμα συλλογικού μοιράσματος, κατανόησης και ενσυναίσθησης.